رژیم غذایی در کم کاری تیروئید:
۱- برخلاف مبتلایان به
پرکاری تیروئید، این بیماران باید از مصرف زیاد مواد غذایی گواتروژن پرهیز کنند و
سبزی جات را به صورت پخته مصرف نمایند. مواد غذایی گواتروژن شامل انواع کلم، شلغم،
روغن گلزا ( کانولا ) ، بادام زمینی، ارزن و سویا است.
۲- سویا می تواند مانع
جذب کافی داروهای تیروئید شود. بنابراین باید در مصرف آن احتیاط گردد.
۳- توجه
داشته باشید که از نمک در پایان پخت غذا استفاده کنید، زیرا در غیر این صورت ید
موجود در نمک هنگام برداشتن درب ظرف غذا، همراه با بخار خارج می شود. در این صورت
شما میزان ید کمتری از آن چه که انتظار می رود دریافت خواهید کرد. در ضمن نمک یددار
را نباید در شیشه های شفاف و در معرض نور نگهداری کرد.
۴- توجه کنید که زیاده
روی در مصرف ید باعث کم کاری تیروئید خواهد شد.
۵- تنظیم کالری دریافتی برای
جلوگیری از افزایش وزن ضروری است. برای این منظور مشاوره با کارشناس تغذیه، همراه
با استفاده از درمان دارویی توصیه می شود.
۶- اطمینان نسبت به تأمین مقادیرکافی
ویتامین های C ، A، E و ویتامین های گروه B به ویژه B2 ، B3 ، B6 که برای تولید
هورمون تیروئید ضروری هستند لازم است. لذا مصرف منظم مواد غذایی زیر در برنامه ی
غذایی روزانه توصیه می شود:
* منابع مناسب ویتامین C: توت فرنگی، آناناس،
هندوانه، موز ، سیب زمینی و هلو .
* منابع مناسب ویتامین A: جگر، تخم مرغ ، ماهی
های روغنی، سبزی های سبز رنگ ( به جز گیاهان خانواده ای کلم )، سبزی ها و میوه های
زرد و نارنجی رنگ. هر چه این میوه ها و سبزی ها پررنگ تر باشند غلظت ویتامین در
آنها بیشتر است.
* منابع مناسب ویتامین E: روغن های گیاهی،مغز دانه ها ( به جز
بادام زمینی ) وغلات.
* منابع مناسب ویتامین B: غلات سبوس دار، گوشت گاو، گوشت
ماکیان و ماهی .
* استفاده از منابع مناسب غنی از روی، نظیر غذاهای دریایی، گوشت
قرمز، گوشت ماکیان و غلات سبوس دار.
* استفاده از مکمل مولتی ویتامین و املاح در
کنار منابع غذایی بالا.
*مصرف منظم منابع غنی از فیبر، نظیر سبزی ها، میوه هایی
مانند انجیر، آلو، سیب ، مرکبات، همچنین حبوبات و غلات سبوس دار، برای برطرف شدن
یبوست.
*نوشیدن آب به مقدارکافی (حداقل ۷ لیوان) بسیار ضروری است.
* پرهیز از
مصرف قند های ساده مانند قند و شکر، شیرینی جات و …
* پرهیز از مصرف زیاد
نوشیدنی های کافئین دار، میانه روی در مصرف فرآورده های شیری و گندم.
* استفاده
از منابع غنی از آهن مانند جگر، گوشت قرمز و غلات غنی شده با آهن، به ویژه در
افرادی که دارای کم خونی ناشی از فقر آهن نیز می باشند.
* استفاده از منابع غنی
B12 مانند جگر گاو، جگر مرغ، گوشت گاو، ماهی قزل آلا به ویژه در افرادی که دارای کم
خونی ناشی از کمبود این ویتامین هستند. عدم توجه به کم خونی با هر منشائی که باشد،
در تشدید ضعف و خستگی و بسیاری از علایم دیگر مؤثر خواهد بود.
* استفاده از
اسیدهای چرب ضروری به ویژه مکمل امگا – ۳ که منبع غنی آن ماهی های روغنی آب های سرد
هستند، می تواند در تخفیف برخی علایم مفید باشد. کمبود اسیدهای چرب ضروری می تواند
باعث بر هم خوردن تعادل در عملکرد غده ی تیروئید شود.
با توجه به آن چه که ذکر
شد، اصلاح رژیم غذایی با توجه به نوع بیماری تیروئید بسیار مهم است.در ضمن باید در
نظر داشته باشید که در پرکاری و کم کاری تیروئید، رژیم غذایی هرگز نمی توان جایگزین
درمان دارویی باشد؛ بلکه باید به عنوان یک اقدام تکمیلی بسیار مفید همراه با درمان
دراویی در طول زندگی مورد توجه قرار گیرد.
مراحل استاندارد انجام کار:
1- سیستم تنفسی راکنترل کنید.
2- به تعداد ، عمق و ریتم تنفس توجه کنید.
3- به صداهای تنفسی ازطریق سمع توجه کنید.
4- مددجورا ازنظرتوانایی انجام سرفه بررسی وبه مقدارومشخصات خلط توجه کنید.
5- علایم حیاتی راکنترل و با علایم حیاتی پایه مقایسه کنید. به خصوص به تغییرات بالا رفتن درجه حرارت توجه کنید.
6- سطح هوشیاری مددجورابررسی کرده و توانایی حفظ پاک نگه داشتن راه هوایی وی راکنترل نمائید ،و به ترشحی که از دهان مددجو خارج می شود توجه کنید.
7- با مددجو ارتباط برقرارکنید.
8- روش کار را برای مددجو توضیح دهیدو هدف از انجام کار را بیان کنید
9- پرونده مددجورا از نظر دستورات پزشکی و شناسایی مددجو بررسی کنید
10- دستهایتان را بشویید.
11- مددجورادر وضعیت به پهلوقراردهید به گونه ای که صورت مددجو به سوی شما باشد.
12- کانکشن مناسب رابه لوله جمع کننده ساکشن وصل کنید.
13- ساکشن را روشن کرده و فشار آن را تنظیم نمایید.
14- پگ استریل و کاتترها را باز کنید.
15- سالین نرمال استریل را داخل کالی پات بریزید.
16- دستکش استریل بپوشید.
17- درصورت لزوم جهت حفظ محیط استریل ،یک پارچه استریل روی سینه مددجوپهن کنید.
18- -کاتتررابادست غالب (بادستکش استریل)ازداخل پوشش خودخارج کنید.
19- تیوپ ساکشن رابه کمک رابط بادست غیرغالب به کاتترمتصل کنید.
20- سرکاتتررا داخل کاسه محتوی نرمال سالین قراردهیدوازکارکردن درست دستگاه ساکشن اطمینان حاصل کنید .
21- با استفاده ازدست غیرغالب خود،فشارساکشن رادرحدمجازتنظیم کنید.
22- لوله ساکشن رابا دست مسدودکنید.
23- نوک کاتتررادرمحلول نرمال سالین تمیزکنید.
24- جهت اطمینان ازمکش ساکشن،مقدارکمی محلول راساکشن کنید.
25- فاصله بین نرمه گوش تا سوراخ بینی را تخمین بزنید و با انگشست اشاره و شست دست دستکش دار این نقطه از سوند را بگیرید.
26- مددجورابه 6-3تنفس عمیق تشویق کنید.درصورت نیاز،درمددجویان هوشیاردرطول زمان ساکشن کردن با گذاشتن کانولای بینی به مددجواکسیژن بدهید.
27- اگرمددجوبه صورت مکانیکی ونتیله میشود،با آمبوبگ یا مدمشابه آن دردستگاه ونتیلاتوربه وی اکسیژن صددرصدبدهید.
28- جهت استفاده ازآمبوبگ وهیپرونتیله کردن مددجو،میزان فلومتراکسیژن راروی 15لیتردردقیقه تنظیم کنید.
29- مددجوراازونتیلاتورجداکنیدوبا آمبوبگ 6-3تنفس به اوبدهید(دربیماران غیرهوشیار).
30- درصورتیکه مددجووابسته بهPEEP است،نیازبه استفاده ازآمبوبگ با دریچهPEEP رابررسی کنید.
31- برای رساندن اکسیژن با درصدبالابا استفاده ازونتیلاتور،ابتداFIO2 وTV وقوانین آن ونیازمددجورابررسی کنید.
32- سپس همراه با با استفاده ازمدSigh یا به صورت دستی 3تا 6تنفس بدهید.
33- اگردونفره کارمیکنید،هنگامی که مددجوراساکشن میکنید،همکارتان به وی اکسیژن بدهد.
34- با استفاده ازدست غیرغالب خود،نوک بینی مددجورابالابکشیدتا کانال خروجی بازشود.
35- کاتتررابه داخل سوراخ بینی مددجوواردکنید.
36- طول کاتتررابه دورانگشتان خودبپیچید.
37- همان طورکه سرمددجوبه طرف عقب است ،کاتترراهرچقدرممکن است ،به آرامی داخل کانال بینی ببرید.
38- اگردراثرعبورکاتترازمیان حلق ،مددجوبه سرفه افتاد،مختصری کاتتررابیروی کشیده ودوباره واردکردن کاتترراادامه دهید.
39- پس ازواردکردن کاتتربه طورمتناوب ساکشن کنید(بااستفاده ازدست غیرغالب خود،دریچه کنترل رابازوبسته کنید).
40- کاتتررادردست غالب خوددورچهارانگشت بپیچید.
41- هربارساکشن رابیش از10ثانیه انجام ندهید.
42- ساکشن رازمانبندی کنیدوپایان هردوره استراحت تحمل مددجونسبت به آنرادرنظربگیرید.
43- درصورت غلیظ بودن ترشحات ،کاتتررا به صورت دوره ای با مکش مقداری سالین نرمال به وسیله ساکشن تمیزکنید.
44- درصورتی که درمانیتورینگ اختلال ریتم مشاهده کردید،ساکشن رامتوقف وبه نوع آن توجه ومددجوراهیپرونتیله کنید.
45- پس از اتمام ساکشن کردن ،به مددجواکسیژن صددرصدبدهیدواوراهیپراکسیژنه کنید.مددجورابه ونتیلاتوروصل ویا آمبوبگ بزنیدویا بامدsighونتیلاتوراوراهیپراکسیژنه کنید.
46- FIO2 رابخوانیدودرمددجویان ونتیله FIO2 وTV راتنظیم کنید.
47- پس ازساکشن راههای هوائی تحتانی اگرنیازباشدراههای هوائی فوقانی راساکشن کنید.
48- قبل ازساکشن کردن مجددراه هوائی تحتانی ،کاتترودستکش استریل راعوض کنید.
49- دستکشها را به طریقه صحیح با قرار دادن کاتتر در داخل دستکش بیرون بیاورید.
50- ساکشن را خاموش کنید.
51- به مددجو کمک کنید تا در وضعیت راحتی قرار گیرد در صورت لزوم دهان شویه بگیرد
52- در صورت لزوم اکسیژن درمانی را ادامه دهید
53- وسایل یک بار مصرف و دستکشها را بطریقه صحیح دفع نمایید.
54- لوله کانکشن رابا آسپیره کردن محلول نرمال سالین یا آب مقطربه داخل آن تمیزکنید.
55- وسائل ساکشن ولوله های رابط آن راطبق مقررات جمع آوری کنید.
56- ریه های مددجوراجهت بررسی مؤثربودن روش ساکشن درهردوطرف معاینه کنید.
57- علائم حیاتی راکنترل کنید.
58- دستها را بشویید.
59- زمان ساکشن،روش استفاده شده ،علت ساکشن ، رنگ ،غلظت مقداروقوام ترشحات را ثبت کنید . همچنین ویژگی و نحوه تنفس قبل و بعد ازساکشن ،مشکلات پیش آمده واقدامات انجام شده حین ساکشن وکلیه مشاهدات خودرا ثبت کنید.
نکات قابل توجه:
منظور کاتتر مناسب :
الف : جهت نوزاد شماره 5 تا 8 فرنچ
ب: کودک شماره شماره 8 تا 10 فرنچ
ج: بزرگسال شماره 12 تا 18 فرنچ
- فشار مناسب ساکشن دیواری:
الف: نوزاد و شیر خوار50 تا 95 میلی متر جیوه
ب: کودک 95تا 110میلی متر جیوه
ج: بزرگسال100 تا 120 میلی متر جیوه
- فشار مناسب ساکشن پرتابل :
الف: نوزاد و شیر خوار 2 تا5 میلی متر جیوه
ب: کودک 5 تا 10میلی متر جیوه
ج: بزرگسال 10 تا 15میلی متر جیوه
فشار دستگاه ساکشن را در حد مناسب تنظیم کنید:
- فشار مناسب ساکشن مرکزی:
الف: نوزاد و شیر خوار: 50 میلی متر جیوه
ب: کودک : 10 تا 95 میلیمتر جیوه
ج: بزرگسال100 تا 120 میلی متر جیوه
- فشار مناسب ساکشن پرتابل :
الف: نوزاد و شیر خوار:2 تا5 میلی متر جیوه
ب: کودک :5 تا 10 میلی متر جیوه
ج: بزرگسال :10 تا15 میلیمتر جیوه
استفاده از ساکشن حین جای گذاری سوند، می تواند منجر به آسیب به مخاط شده و باعث خروج اکسیژن از مجرای تنفسی شود.
«لارا تامپسون»، ۲۶ ساله بود که زندگی‌اش عوض شد. در ابتدای سال ۲۰۰۸، او مقیم «رُد آیلند» بود و در یک پژوهشکده پیشگیری از ایدز کار می‌کرد که ناگهان دچار بیماری اسهال و استفراغ شد.
او در ابتدا فکر کرد که دستگاه گوارشش دچار عفونت ویروسی شده یا نظم دستگاه گوارشش به خاطر استرس به هم ریخته و بنابراین تصور نمی‌کرد که مشکل‌اش، بیش از چند روز ادامه پیدا کند.
اما این طور نشد و لارا در عرض سه هفته، بین ۷ تا ۹ کیلوگرم از وزنش کم شد. به خاطر اسهال شدید، مجبور بود هر آن که احساس دفع به او دست می‌داد به دستشویی برود و نمی‌توانست سر کارش برود.
وقتی او با یک پزشک مشورت کرد متوجه شد که مشکل‌اش چیزی بیشتر از یک عفونت ساده ویروسی است. معلوم شد که دستگاه گوارش او با یک باکتری به نام کلستردیوم دیفیشیل Clostridium difficile آلوده شده است. به خاطر وجود مقاومت آنتی‌بیوتیکی، درمان عفونت با این باکتری دشوار است.
پزشکان، نخست او را با مترونیدازول درمان کردند که آثار جانبی نامطلوبی مثل تهوع و تشدید سردرد میگرنی را در لارا در پی داشت و منجر به درمان او نشد. داروی بعدی که برای تجویز شد، ونکومایسین بود که یک آنتی‌بیوتیک وسیع‌الطیف به حساب می‌آید. این آنتی‌بیوتیک هم مؤثر نشد و درمان با ونکومایسین باعث شد که عفونت قارچی هم بگیرد.
اوضاع برای لارا بدتر می‌شد و مسئولان محل کار او، از آنجا که می‌ترسیدند او عفونت را به بیماران حساس مبتلا به ایدز منتقل کند و شرایط این بیماران را بحرانی کند، از او خواستند که در محل کار حاضر نشود.
چندین ماه، اوضاع به همین روال ادامه یافت، انواع رژیم‌های دارویی برای لارا تجویز می‌شد و هیچ کدام موثر واقع نمی‌شدند، موهای لارا شروع به ریزش کرد و عضلاتش تحلیل رفتند. تا تابستان سال بعد او ۱۸ کیلوگرم از وزنش را از دست داده بود و ناامید شده بود.
اینجا
بود که او در اینترنت دنبال درمان‌های جایگزین جستجو کرد تا اینکه به
توضیحاتی در مورد یک شیوه درمانی خاض برخورد که در آن از هیچ دارویی
استفاده نمی‌شد. این درمان عجیب، عبارت بود از «پیوند مدفوع»!
بله! اشتباه نخواندید: پیوند مدفوع یعنی قرار دادن مدفوع صاف و رقیق‌شده فردی با روده سالم در روده بزرگ یک بیمار!
این کار به این منظور انجام میشود که کلونی یا جمعیت باکتریایی یک بیمار با یک کلونی تازه و متفاوت جایگزین شود.
لارا
در این زمان چیزی برای از دست دادن نداشت و می‌خواست این درمان را امتحان
کند. در این زمان او تقریبا بیشتر اوقات خود را در دستشویی می‌گذارند،
گریه می‌کرد و دچار مشکل روحی شده بود.
او
از چیزهایی که پیدا کرده بود، پرینت گرفت و پزشکی را پیدا کرد که آشنا
باین شیوه درمانی بود. این پزشک «کالین کلی»، یک متخصص بیماری‌های دستگاه
گوارش بود.
در
اواخر اکتبر سال ۲۰۰۸، پیوند مدفوع به صورت سرپایی روی لارا انجام شد. مثل
یک کولونوسکوپی، لارا قبل از پیوند ، داروهای ملینی استفاده کرد که روده‌اش
را پاک کرد. دوست پسر لارا هم دهنده مدفوع شد !
تنها
در عرض دو ساعت بعد از پیوند مدفوع، لارا حس کرد که بهتر شده است و با
گذشت سه سال از این پیوند، دیگر او دچار عفونت مجدد با کلستردیوم دیفیشیل
نشده است.
روده بزرگ همه ما مملو از باکتری‌هایی است که با ما همزیستی دارند و بیماری‌زا نیستند، این باکتری‌های عرصه را برای رشد باکتری‌های بیماری‌زا تنگ می‌کنند. این جمعیت باکتریایی سودمند که به آنها فلورای نرمال روده بزرگ هم گفته میشود، تا زمانی که ترکیب طبیعی خود را داشته باشند، باعث مقاومت ما نسبت به عفونت با باکتری‌های مثل کلستردیوم می‌شوند. اما هر زمان که به عللی این ترکیب طبیعی به هم بخورد، روده ما مستعد بیمار شدن با باکتری‌های بیماری‌زا میشود.
اینجاست
که «پیوند مدفوع» معنی پیدا می‌کند. دهنده نمونه مدفوع بهتر است یک آشنای
نزدیک بیمار باشد ، مدفوع صاف‌شده حاوی فلور میکروبی دهنده است که می‌توان
آن را به شخص انما کرد یا با یک لوله بینی-معده وارد روده باریک شخص کرد.
البته
پیوند مدفوع علاوه بر کاربرد درمانی در عفونت روده با کلستریدیوم در درمان
بیماری کولیت اولسراتیو که شکلی از بیماری التهابی روده است، هم کاربرد
پیدا کرده است.