موارد ممنوعیت روش های ضد بارداری در زنان

درست است که بعضی از بیماری‌ها محدودیت‌هایی را در استفاده از روش‌های پیشگیری ایجاد می‌کنند اما باید این بیماری‌ها را پزشک متخصص تشخیص دهد. در این مطلب محدودیت‌هایی که در روش‌های پیشگیری برای زنان وجود دارد، بیان شده است:

• موارد منع مصرف قرص ضدبارداری: 1- خانمی که درد قلبی شناخته شده یا سابقه آن را دارد، بهتر است قرص مصرف نکند چون مشکلش تشدید می‌شود. 2- کسانی که سردردهای عروقی مانند میگرن دارند (پزشک متخصص باید میگرن را تشخیص داده باشد، نه خود فرد) 3- مبتلایان به بیماری دریچه‌ای قلب که مشکلشان در حال پیشرفت است. 4- افرادی که در مقطعی از زمان دچار عفونت قلبی (اندوکاردیت) و تحت درمان و بستری بوده‌اند. 5- خانم‌هایی که به هر دلیلی برایشان داروهای ضدانعقادی تجویز شده است. 6- خانم‌هایی که سابقه تشکیل لخته در عروق بدن دارند. 7- خانم‌های سیگاری، به دلیل ریسک بالای ابتلا به بیماری قلبی.

• موارد منع مصرف آمپول‌های 3 ماهه: موارد منع این آمپول‌ها تقریبا با قرص ضدبارداری مشترک است. 1- بیماران قلبی‌ای که اختلال شدید انعقاد دارند. 2- کسانی که این 4 مشخصه را با هم دارند؛ سن بالای 45 سال، فشارخون بیش از 16، ابتلا به دیابت و سیگاری. 3- افرادی که سکته مغزی کرده‌اند یا مشکلات قلبی- عروقی شدید دارند. بدیهی است بهترین روش در این موارد، استفاده همسر از کاندوم است.

• موارد ممنوعیت آی‌یودی: فقط کسانی که اختلال انعقادی دارند، حتی نتایج تحقیقات نشان داده برای بیماران مبتلا به بیماری‌های دریچه‌ قلب که قبلا گفته می‌شد آی‌یودی برایشان مناسب نیست، منعی وجود ندارد.

• موارد منع مصرف قرص‌های دوران شیردهی: کسانی که در حال حاضر وجود لخته خون در عروقشان تشخیص داده شده (مثلا مبتلا به DVT یا لخته در عروق عمقی پا هستند) بهتر است از قرص‌های دوران شیردهی استفاده نکنند. همان‌طور که می‌دانید این قرص‌ها از حدود 40 روز پس از زایمان تا 6 ماهگی که مادر به نوزاد شیر می‌دهد، بهترین روش پیشگیری از بارداری هستند ولی اگر خانمی مدت‌ها قبل به DVT مبتلا بوده است، شامل این منع مصرف نمی‌شود و می‌تواند از قرص مخصوص دوران شیردهی استفاده کند.

• موارد ممنوعیت بستن لوله‌ها: هیچ مورد منعی، برای این کار در بیماران قلبی نداریم و فقط خانم‌هایی که دو شرط زیر را به تنهایی یا با هم دارند، بهتر است کمی صبر کنند: 1- درگذشته خیلی نزدیک، مشکلی مانند سکته قلبی یا مساله حادی در 3 ماهه گذشته داشته‌اند و 2- پزشک وجود لخته در عروق یا آمبولی ریوی را تشخیص داده باشد.

عفونت های قارچی بدن و راه های درمان

ما با هوایی که تنفس می‌کنیم، غذایی که می‌خوریم و ‌آبی که می‌نوشیم در معرض بیماری‌های قارچی قرار می‌گیریم.

خوشبختانه بیشتر قارچ‌ها نمی‌توانند در بدن زندگی کنند و تعداد کمی از آنها مضر هستند، اما بعضی از آنها می‌توانند در دهان، پوست، مو و ناخن رشد کنند و باعث تحریک و تغییرات ناپیدا و حتی موجب بیماری‌های جدی و احتمالا کشنده شوند

در طول چند سال اخیر، شمار مبتلایان به عفونت‌های قارچی مهاجم به میزان قابل‌توجهی افزایش یافته است.

دلایل متعددی برای این افزایش شیوع عفونت های قارچی مطرح شده که استفاده بی‌رویه از آنتی‌بیوتیک‌های وسیع‌الطیف از آن جمله است. به علاوه بیماران دچار سوختگی و نوتروپنی یا آنها که به تغذیه وریدی نیازمندند، دریافت‌کنندگان کلیه پیوندی، دریافت‌کنندگان داروهای تضعیف‌کننده سیستم ایمنی و داروهای شیمی‌درمانی نیز مستعد عفونت‌های قارچی هستند. 

همچنین زندگی در مناطق با آب و هوای گرم و مرطوب، استفاده از کفش‌های تنگ و بسته، تعریق زیاد، استفاده از استخر و دوش عمومی، بهداشت ناکافی پا، بیماری‌های زمینه‌ای از این جمله‌اند.

مصرف داروی ضد قارچ برای اکثر عفونت‌های قارچی ضرورت دارد، چون آنها به‌ندرت به خودی‌خود خوب می‌شوند.  

اقداماتی مثل شستن و خشک کردن دقیق محل‌های مبتلا، بسیار موثر است، اما نمی‌تواند نیاز به دارو را برطرف کنند. عفونت‌های قارچی پوست و پوست سر معمولا با شامپو و کرم قابل درمان است. 

 عفونت‌های دهان با قرص‌های زیرزبانی یا استعمال محلول ضدقارچی و ژل به مناطق مبتلاشده معالجه شود.  

در موارد نادر عفونت‌های قارچی که اندام داخلی مثل خون، قلب و مغز را گرفتار می‌کنند، داروهای قوی مثل فلوکونازول، ایتداکونازول، یاکتوکونازول خوراکی یا ‌آمفوتریسین از راه تزریق مصرف می‌شوند. این داروها پس از ورود به خون با قارچ‌ها مبارزه می‌کنند.

داروهای ضد قارچ چگونه عمل می‌کنند؟

بیشتر داروهای ضد قارچ، نفوذپذیری دیواره سلولی قارچ را تغییر می‌دهند. در نتیجه مواد شیمیایی که برای حیات سلول لازم هستند از سلول به بیرون تراوش می‌کنند و سلول قارچ می‌میرد.

داروهای ضد قارچ چگونه در بدن اثر می‌گذارند؟

سرعت بروز اثرات مفید داروهای ضد قارچ به نوع عفونت بستگی دارد. برفک و اکثر عفونت‌های قارچی پوستی و دهان تا یک هفته برطرف می‌شوند.  

بیماری قارچی ناخن فقط در صورتی بهبود می‌یابد که ناخن‌های جدید رشد کنند که چند ماهی طول می‌کشد.  

عفونت‌های سراسری اندام‌های داخلی چند هفته طول می‌کشند تا بهبودی حاصل شود.  

استعمال ضد قارچ‌های موضعی به‌ندرت موجب عوارض جانبی می‌شوند، البته ممکن است پوست را تحریک کنند، اما درمان عفونت‌های سراسری ناخن، با مصرف داروهای خوراکی، عوارض جانبی جدی‌تری دارد. 

 تزریق آمفوتریسین در موارد خطرناک و عفونت‌های سیستماتیک می‌تواند عوارض خطرناکی از جمله آسیب کبدی داشته باشد. 

 خارش های ناحیه تناسلی و مقعد :

درماتیت التهابی تماسی:
. مهمترین تظاهر, التهاب است.شایعترین بیماری خوش خیم دستگاه تناسلی خارجی زنان درماتیت تناسلی است. اکثرا به علت محرک های موضعی مثل لباس زیر مرطوب, اسپری های آئروسل صابونی, یا روغن استحمام, دستمال توالت فرنگی,ضد عفونی کننده های مورد استفاده در شستشوی لباس زیر , صابونهای عطری,پودر ها و سایر انواع موادی که بطور شایع دستگاه تناسلی خارجی در تماس با آنها قرار میگیرد. 

درمان عبارت است از حذف محرک و استفاده از  کورتونهای موضعی. نکته مهم آنکه
از این پماد ها طولانی مدت استفاده نشود.

درماتیت التهابی سبوروئیک:
بطور شایع در بیماران دیابتی دیده میشود.رویکرد های مناسب در موارد حاد, حذف محرک با استفاده از نشاسته و
استفاده موضعی از کرم ها یا لوسیون های کورتونی جهت رفع خارش هستند.