دانسته های یک پرستار و مشاوره ی پرستاری
مشاوره پرستاری (سوالات خود را در بخش نظرات درج نمائید)دانسته های یک پرستار و مشاوره ی پرستاری
مشاوره پرستاری (سوالات خود را در بخش نظرات درج نمائید)افسردگی
شرح بیماری
افسردگی عبارت است از احساس غم، دلسردی، یا ناامیدی به مدت حداقل 2 هفته در اغلب روزها و اغلب ساعات روز، به علاوه علایم همراه.
علایم شایع
از دست دادن علاقه؛ بی‌حوصلگی و دل‌زدگی؛ ناتوانی از لذت بردن
احساس ناامیدی؛ بی‌حالی و خستگی
بی‌خوابی؛ خواب زیاد یا ناراحت
گوشه‌گیری اجتماعی؛ احساس بی‌ارزش بودن ومورد نیاز نبودن
بی‌اشتهایی یا پرخوری؛ یبوست
از دست دادن میل جنسی
مشکل داشتن در تصمیم‌گیری؛ مشکل داشتن در تمرکز
یکباره به گریه افتادن بدون توضیح مشخص
احساس گناه شدید به خاطر وقایع بی‌اهمیت یا خیالی
تحریک‌پذیری؛ بی‌قراری؛ افکار خودکشی
دردهای مختلف، مثل سردرد، درد قفسه سینه بدون شواهدی از بیماری جسمی
علل
برای بیماری افسردگی واقعی هیچ علت یگانه و روشنی نمی‌توان متصور بود. بعضی از عوامل زیست‌شناختی مثل بیماری‌های جسمی، اختلالات هورمونی، یا بعضی داروها می‌توانند نقش داشته باشند.
عوامل اجتماعی و روانی نیز می‌توانند نقش داشته باشند.
اختلالات ارثی نیز می‌توانند مؤثر باشند.
بروز این حالت ممکن است با تعداد وقایع ناراحت‌کننده زندگی فرد ارتباط داشته باشد.
عوامل تشدید کننده بیماری
عصبانیت یا احساس دیگری که فرو خورده شده باشد.
داشتن شخصیتی وسواسی، منظم و جدی، تکامل‌گرا، یا شدیداً وابسته
سابقه خانوادگی افسردگی
وابستگی به الکل
شکست در کار، ازدواج، یا روابط با دیگران
مرگ یا فقدان یکی از عزیزان
از دست دادن یک چیز مهم (شغل، خانه، سرمایه)
تغییر شغل یا نقل مکان به یک جای جدید
انجام بعضی از اعمال جراحی مثل برداشتن پستان به علت سرطان
وجود یک بیماری یا معلولیت عمده
گذر از یک مرحله از زندگی به مرحله‌ای دیگر، مثلاً یائسگی یا بازنشستگی
استفاده از بعضی از داروها مثل رزرپین، داروهای مسدودکننده بتا آدرنرژیک، یا بنزودیازپین‌ها
محرومیت از داروها و مواد محرک مثل کوکائین ، آمفتامین‌ها، یا کافئین
بعضی از بیماری‌ها مثل دیابت، سرطان لوزالمعده ، و اختلالات هورمونی
پیشگیری
تغییرات عمده زندگی را پیش‌بینی و آمادگی لازم برای مواجهه شدن با آنها را کسب کنید.
حتی‌الامکان از عوامل خطر پرهیز کنید.
عواقب مورد انتظار
در بسیاری از موارد، بیماری خود به خود خوب می‌شود، اما با کمک گرفتن از پزشک می‌توان مدت افسردگی را کم کرد و روش‌های مقابله با افسردگی را فرا گرفت. عود افسردگی شایع است. درصد بهبودی بالا است، حتی اگر فرد به هنگام افسردگی، نسبت به بهبودی خود دید منفی داشته باشد.
عوارض احتمالی
خودکشی. علایم هشداردهنده آن عبارتند از: ـ گوشه‌گیری از خانواده و دوستان ـ عدم توجه به ظاهر خود ـ به زبان آوردن این که فرد می‌خواهد «همه چیز را تمام کند» یا اینکه «زیادی است و مزاحم دیگران.» ـ شواهدی از داشتن نقشه برای خودکشی (مثلاً نوشتن وصیت‌نامه یا توجه به یک سلاح قتاله) ـ خوشحالی ناگهانی پس از احساس نومیدی طولانی مدت ـ عدم بهبود افسردگی
درمان
اصول کلی
در صورتی که علایم خفیف تا متوسط باشند، روش‌های به عهده گرفتن مراقبت از خود را در پیش گیرید:
با دوستان و خانواده صحبت کنید.
به طور منظم ورزش کنید.
یک رژیم غذایی متعادل و کم‌چرب داشته باشید.
الکل مصرف نکنید؛
کارهای عادی زندگی خود را ادامه دهید.
فیلم‌های خنده‌دار و شاد ببینید.
در صورت امکان به تعطیلات بروید.
احساسات خود را در یک دفتر خاطرات روزانه بنویسید.
سعی کنید مشکلات در روابط با دیگران را حل کنید (البته بهتر است که در این زمان تصمیمات عمده نگیرید).
تا حدی که می‌توانید فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری خود را حفظ کنید.
مسؤولیت‌های خود را تا زمان بهبودی به فرد دیگری واگذار کنید.
به گروه‌های حمایتی در مورد افسردگی بپیوندید.
داروها
داروهای ضدافسردگی برای بعضی از افراد که افسردگی طولانی‌مدت یا نسبتاً شدید دارند.
لیتیم برای مواردی که دوره‌هایی از سرخوشی غیرطبیعی و افسردگی متناوباً رخ می‌دهند.
فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری
محدودیتی برای آن وجود ندارد. فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری ها و علایق روزانه را حفظ کنید حتی اگر حوصله آنها را ندارید.
رژیم غذایی
یک رژیم عادی و متعادل داشته باشید حتی اگر اشتها به غذا ندارید.
مراقبت پرستاری در استئوسارکوما
استئوسارکوما بیماری است که بیشتر در دهه دوم زندگی رخ می دهد و میزان ابتلا در مردان نسبت به زنان 3 به 2 است. علامت این بیماری همانطور که در شما نیز دیده شده، در ابتدا درد می باشد که بیشتر در طی شب ایجاد می گردد و اغلب همین علامت فرد را به سوی مراجعه به پزشک رهنمون می سازد. در بعضی از افراد یک توده قابل لمس نیز قابل تشخیص است.
گاهی در ابتدا بیماران با یک شکستگی خود به خودی به پزشک مراجعه می کنند که به دلیل ماهیت این بیماری رخ می دهد، به همین دلیل شما نیز باید فعالیتهای خود را محدود ساخته و در هنگام حرکت کردن مراقب باشید تا آسیبی به شما وارد نشود.
درمانهایی که معمولاً مورد استفاده قرار می گیرد شامل انجام عمل جراحی و استفاده از داروهاست.
در این بیماری نیز این توده معمولاً می تواند به وسیله عمل جراحی برداشته و درمان شود که به همین دلیل پزشکتان برای شما عمل جراحی انجام می دهد. از آنجائیکه این بیماری ممکن است باعث ایجاد اشکال در ریه شما نیز گردد بنابراین همانطور که برای شما نیز انجام شده باید سی تی اسکن قفسه سینه را انجام دهید و بعد از انجام عمل جراحی نیز بر طبق دستور پزشکتان این کار را تکرار کنید که به ویژه این کار در 2 سال اول بعد از درمان بسیار مهم و حیاتی است.
شیمی درمانی نیز نوعی دیگر از درمان است که در آن از داروهای شیمیایی برای از بین بردن سلولهای ناخواسته در بدن مورد استفاده قرار می گیرد و هم قبل و هم بعد از انجام عمل جراحی برای شما استفاده می شود و در فرایند درمان مؤثر و بهبودی و پیشگیری از ایجاد اشکالات بیشتر در بدن شما کمک می نماید.
یکی از داروهای مورد استفاده برای شما داروی ادریامایسین( دوکسوروبیسین) و داروی سیس پلاتین می باشد. عملکرد این داروها نیز آن است که به از بین بردن سلولهای ناخواسته کمک کرده و از این طریق بهبودی شما را ارتقاء می بخشند.
هر دارویی علاوه بر اثرات مفید و درمانی که دارد دارای عوارض جانبی و ناخواسته ای نیز هست که البته این عوارض در همه افراد ایجاد نمی شوند و شدت آنها نیز در افراد مختلف متفاوت می باشد. اگر چه این دارو نیز مانند سایر داروها ممکن است عوارضی جانبی را در شما ایجاد نماید، اما در روند درمان شما نقش بسیار مهمی دارند و استفاده از آنها لازم می باشد، علاوه بر اینکه شما با انجام راهکارهایی می توانید شدت این علائم را در خود کاهش دهید.
در اینجا به توضیحاتی در رابطه با این عوارض که می تواند شامل تهوع و استفراغ، بی اشتهایی، التهاب و زخم دهان، کاهش وزن، بی اشتهایی، اسهال، خونریزی و عفونت باشد و راههای کاهش و تعدیل آنها می پردازیم.
اقدامات لازم جهت کاهش تهوع و استفراغ:
ممکن است در ساعات بعد از شیمی درمانی و یا 10- 5 روز پس از آن در شما تهوع و استفراغ ایجاد گردد.
دارویی که در این رابطه برای شما مورد استفاده قرار می گیرد شامل داروی کیتریل و یا پلازیل می باشد که در دوره های پنج روزه دارویی شما در هر روز قبل از داروهای اصلی برای شما تزریق شده و به کاهش تهوع در شما کمک می کند، اما شما نیز با انجام اقداماتی می توانید تهوع خود را به حداقل برسانید از جمله اینکه :
-بلافاصله قبل و بعد از مصرف این داروها از مواد غذایی استفاده نکنید.
-محیط شما عاری از بوهای نا خوشایند و عطر باشد.
-در دمای اتاق و در محیطی آرام و بدون سرو صدای اضافی غذا بخورید، می توانید به موسیقی آرام و دلخواه گوش فرا دهید.
- از مصرف غذاهای ادویه دار تند، پر روغن و یا سرخ شده بپرهیزید.
-قبل از شیمی درمانی و در حین آن و همچنین پس از آن مایعات بسیار مصرف نمایید، مصرف مایعات کم شیرین و خنک مانند آب و آب سیب مؤثر هستند.
-به طور مرتب دهان خود را شستشو داده و بهداشت دهان را رعایت فرمایید.
- به آهستگی تغییر وضعیت دهید و تا 2 ساعت بعد از خوردن غذا به پشت نخوابید.
-در زمان داشتن تهوع به طور عمیق و آهسته نفس بکشید.
- دفعات مصرف غذا را افزایش داده و حجم آن را کاهش دهید.
- مایعات و غذاها را به آرامی بخورید.
-در صورت استفراغ شدید به پزشک خود مراجعه نمایید.
اقدامات لازم جهت کاهش بی اشتهایی:
-غذا را به دفعات بیشتر (شش وعده غذایی) و به مقدار کمتر در طی روز مصرف کنید.
- سعی کنید از غذاهای دلخواه استفاده کرده و غذا را تزئین نمایید.
-از غذاهای بسیار سرد و یا بسیار گرم استفاده نکنید.
-از مصرف غذاهایی که بوی زیاد دارند بپرهیزید.
اقدامات لازم جهت کاهش التهاب و زخم دهان:
-به بهداشت دهان خود توجه داشته باشید و قبل و بعد از خوردن غذا دهان خود را بشوئید.
-از مسواک نرم استفاده کرده و لبهای خود را مرطوب نگاهدارید.
-از محلولهای شوینده صنعتی استفاده نکنید.
-از مصرف غذاهای سخت که ممکن است به دهان شما آسیب برسانند خودداری کنید.
- هر روز دهان خود را در آینه بررسی کرده و مراقب ایجاد زخم در آن باشید.
-درد، سوزش، قرمزی، کاهش تحمل نسبت به حرارت غذا و یا وجود زخم در دهان را به پزشک یا پرستار خود گزارش دهید.
اقدامات لازم جهت پیشگیری از کاهش وزن بدن:
-از غذاهایی استفاده کنید که مورد دلخواه شما هستند و تحمل آنها برای شما راحت تر است.
- رژیم غذایی پرپروتئین (مصرف شیر، پنیر و ماهی، جوجه، تخم مرغ به جای گوشت قرمز) داشته باشید.
- چنانچه در طی روز بی میلی نسبت به گوشت افزایش دارد، بهتر است گوشت را در برنامه صبحانه قرار دهید.
-به میزان کافی مایعات مصرف کنید، اما در حین غذا خوردن از مصرف مایعات بپرهیزید.
-از وعده های غذایی کوچک و مکرر استفاده نمایید.
-می توانید غذاهایی را انتخاب کنید که نیاز کمتری به جویدن دارند و به آسانی بلعیده می شوند مانند پوره سیب زمینی و یا تخم مرغ و..
-در محیطی آرام و بدون استرس غذا بخورید و سعی کنید در هنگام خوردن غذا تنها نبوده و در کنار افراد خانواده خود غذا را میل نمایید.
-تهوع و استفراغ خود را کنترل نمایید و بهداشت دهان را رعایت کنید.
اقدامات لازم جهت کاهش ریزش مو:
یکی از شایعترین عارضه بسیاری از این داروها ریزش مو می باشد، اما لازم به ذکر است که ریزش مو همیشگی نبوده و موهای ریخته شده قبل از اتمام دوره دارویی دوباره شروع به رشد میکنند هر چند که رنگ و خصوصیات آن با وضعیت قبل از درمان مقداری متفاوت است.
کارهایی که شما می توانید انجام دهید تا ریزش مو را در خود کاهش دهید شامل موارد زیر است:
-در طی دوران ریزش موها، کمتر موی خود را بشوئید و هر 4-2 روز یکبار از شامپوی ملایم استفاده کنید، می توانید از شامپوی بچه نیز استفاده نمایید.
-اگر پوست سر خشک است می توان از لایه نازکی از روغن بچه، پماد ویتامین A+D و یا روغن معدنی استفاده کرد.
-از شامپو زدن، شانه کردن و برس کشیدن به طور مداوم بپرهیزید.
-از برس مو با دندانه های نرم استفاده کرده و موهای خود را به آرامی شانه کنید.
- از مصرف رنگ مو، مش، اسپری های مو، شوینده ها و یا هر نوع ماده شیمیایی دیگر خودداری ورزید.
-موهای خود را کوتاه نگهداشته و از حمام با آب داغ بپرهیزید.
-از وسایلی مانند کش مو و یا سنجاق سر استفاده ننمائید.
-از بالش و یا روبالش ساتن استفاده نمایید.
-در آب و هوای سرد در خارج از منزل از کلاه استفاده نمایید.
-می توان جهت کاهش ریزش موها در هنگام شیمی درمانی از کلاه یخی و یا بستن تورنیکه استفاده کرد.
اقدامات لازم در هنگام اسهال:
-از خوردن غذاهایی که باعث دردهای انقباضی می شوند مانند قهوه، کلم، ادویه جات و شیرینی جات بپرهیزید.
-مصرف مواد غذایی حاوی پتاسیم فراوان مانند موز و سیب زمینی.
-همچنین در صورت داشتن اسهال از مصرف غذا و مایعاتی که مخاط روده را تحریک می نماید و یا باعث می گردد تا مدفوع شل گردد مانند غذاهایی با فیبر بالا (میوه و سبزی) ، غذاهای چرب یا ادویه دار، مایعاتی مانند قهوه، چای پررنگ، شیر، غذاهای بی اندازه گرم و یا بی اندازه سرد اجتناب کنید.
-مصرف مایعات فراوان مانند آب، آب سیب، و چای کم رنگ با حرارت متعادل، در صورت داشتن اسهال از مصرف شیر خودداری نمایید.
-سعی کنید آرامش خود را حفظ کرده و اضطراب نداشته باشید.
- رعایت بهداشت در هنگام دستشویی رفتن و همچنین شستن ناحیه مقعدی از جلو به سمت عقب و در صورت نیاز استفاده از پماد اکسید روی.
اقدامات لازم جهت کاهش خستگی و افزایش تحمل نست به فعالیت:
وجود احساس خستگی در شما طبیعی بوده و معمولاً ناشی از خود بیماری و عوارض داروهاست و شما با انجام اقدامات زیر می توانید احساس خستگی را در خود کاهش دهید:
- در طی شب بیشتر بخوابید و در طی روز نیز استراحت داشته باشید.
- در صورت لزوم در انجام کارهای خود از دیگران کمک بگیرید.
- از مواد غذایی پرپروتئین و مایعات فراوان استفاده نمایید.
- در هنگام دوش گرفتن بر روی صندلی بنشینید و یا در هنگام مسواک زدن در حالت نشسته باشید تا کمتر احساس خستگی نمایید.
اقدامات لازم جهت کاهش عفونت:
ممکن است به دلیل ضعیف شدن مغز استخوان، مستعد گرفتن عفونت باشید بنابراین باید بهداشت خود را کاملاً رعایت فرمائید. علاوه بر انجام آزمایشات خونی از شما مبنی بر چک سلولهای سفید خونتان و چک علائم عفونت توسط پزشک یا پرستار در شما، از جمله کارهایی که خودتان می توانید انجام دهید شامل موارد زیر است:
- از تماس با افرادیکه دچار هر نوع عفونت مشخص و یا سرماخوردگی هستند و یا به تازگی واکسن زده اند بپرهیزید.
- هم شما و هم افرادی که با شما در ارتباط هستند باید بهداشت خود را رعایت کرده و به طور مرتبدستهارابشوئید.
- از موقعیت هایی که در آنها ممکن است به پوست و یا بدن شما آسیبی وارد شود بپرهیزید.
- از نگه داشتن گل و گیاه تازه در اتاق خودداری کنید.
- به منظور پیشگیری از جراحت های کوچک پوستی ناخنهای خود را کوتاه نگهدارید.
- وجود تب، لرز و یا هر نوع علامت مشکوک به عفونت( مانند قرمزی، تورم، درد، ترشحات غیر طبیعی، تکرر ادرار، سرفه های همراه با خلط فراوان) را به پزشک یا پرستار خود گزارش دهید.
- به اندازه کافی مایعات مصرف نمایید (2500 سی سی در روز).
- تغذیه ای مناسب داشته باشید.
اقدامات لازم جهت پیشگیری از خونریزی:
یکی دیگر از عوارض که باید مراقب آن باشید خونریزی خود به خودی است که باید:
- از مسواک نرم استفاده کرده و در صورت خونریزی از لثه از نخ دندان برای تمیز کردن دندانهای خود کمک نگیرید.
- هیچ دارویی را بدون دستور پزشک و یا بدون مشورت با ایشان مصرف ننمائید.
- از قرار گرفتن در موقعیتهایی که در آنها ممکن است به بدن شما آسیبی وارد شود بپرهیزید.
- از فین کردن شدید و یا زور زدن به هنگام اجابت مزاج بپرهیزید.
- خونریزی از بینی، خونریزی خود به خودی از لثه ها، کبود شدگی بدون دلیل در هر جایی از بدنتان، خلط خونی، استفراغ خونی، وجود خون در ادرار (ممکن است بعد از مصرف این دارو ادرار شما قرمز شود) ، خونریزی خیلی شدید در هنگام قائدگی، وجود درد شدید در شکم، درد غیر معمول در مفاصل، سردرد، بی قراری و یا گیجی و یا احساس عدم تعادل را به پزشک یا پرستار خود گزارش دهید.
اقدامات لازم جهت پیشگیری از آسیب به بافت و نشت دارویی:
هنگامی که دارو در حال تزریق شدن برای شماست و به مدت چند ساعت پس از تجویز دارو مراقب درد، سوزش، قرمزی و ادم در محل تزریق باشید و در صورت وجود این علائم فوراً سرم را بسته و بلافاصله پرستار خود را باخبر سازید.